Categories: General
      Date: cze  9, 2020
     Title: 09.06

 

9 czerwca
Kościół metropolitalny w Lublinie

 



Budowę obecnej katedry lubelskiej rozpoczęto w 1585 r. Pierwotnie kościół przeznaczono dla sprowadzonych do Lublina w 1582 r. jezuitów. W 1752 r. kościół został strawiony przez pożar. Wkrótce przystąpiono do odbudowy, ozdabiając świątynię freskami w stylu późnego baroku. W 1773 r. zakon jezuitów został skasowany. Rząd austriacki przeznaczył kościół na skład zboża. W 1805 r. świątynię podniesiono do rangi katedry. Około roku 1818 przeprowadzono w niej gruntowne prace restauracyjne. Kolejne poważne prace konserwatorskie podjęto w 1874 r. Po II wojnie światowej w 1954 r. przystąpiono do poważnej odnowy wnętrza. Inicjatywie tej patronował ówczesny biskup lubelski, Stefan Wyszyński.

abp Stanisław Budzik, metropolita i ordynariusz archidiecezji lubelskiejObecny kształt archidiecezji lubelskiej jest wynikiem bulli św. Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae Populus. 25 marca 1992 r. nastąpiła w Polsce reorganizacja struktur administracyjnych Kościoła. Diecezję lubelską podniesiono do rangi archidiecezji, ustanowiono także w Lublinie metropolię. W jej skład weszły - oprócz archidiecezji lubelskiej - także diecezje sandomierska i podlaska. Biskup lubelski podniesiony został do godności arcybiskupa metropolity. Obecnie archidiecezja liczy 28 dekanatów, w ramach których funkcjonuje 267 parafii. Do archidiecezji należy ponad 930 kapłanów diecezjalnych i ponad 200 zakonnych.
Ordynariuszem archidiecezji jest obecnie abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski. Razem z nim w diecezji pracują biskupi pomocniczy: bp Mieczysław Cisło, bp Artur Miziński i bp Józef Wróbel oraz seniorzy: abp Bolesław Pylak i bp Ryszard Karpiński. Patronami archidiecezji są św. Jan Kanty i św. Stanisław ze Szczepanowa.

Archidiecezję lubelską odwiedził św. Jan Paweł II podczas swojej trzeciej pielgrzymki do Ojczyzny w 1987 r. Nawiedził wówczas tereny byłego obozu koncentracyjnego na Majdanku i katedrę lubelską, udzielił święceń kapłańskich i skierował słowo do środowiska naukowego oraz przedstawicieli Katolickiego Uniwersystetu Lubelskiego. Do ludzi nauki mówił m.in.:

Św. Jan Paweł II podczas Mszy św. w Lublinie, 9 czerwca 1987 r.Pragnę wyrazić szczególną radość z tego, że tak wymowne spotkanie ze światem nauki polskiej znalazło miejsce w Lublinie. To miasto posiada swą historyczną wymowę. Jest to nie tylko wymowa unii lubelskiej, ale wszystkiego, co stanowi dziejowy, kulturowy, etyczny i religijny kontekst tej unii. Cały wielki dziejowy proces spotkania pomiędzy Zachodem a Wschodem. Wzajemnego przyciągania się i odpychania. Odpychania - ale i przyciągania. Ten proces należy do całych naszych dziejów. Można powiedzieć, całe nasze dzieje tkwią w samym środku tego procesu. Może bardziej "wczoraj" niż "dzisiaj", jednakże "dzisiaj" niepodobna oddzielić od "wczoraj". Naród żyje wciąż całą swoją historią. I Kościół w narodzie też. I proces ten nie jest zakończony.
"Królowi wieków nieśmiertelnemu - chwała: Soli Deo" (por. 1 Tm 1, 17) - kończę tymi słowami, które stanowiły biskupi emblemat kardynała Stefana Wyszyńskiego, wielkiego Prymasa Tysiąclecia, który tutaj, w Lublinie, zaczynał swe biskupie posługiwanie Kościołowi w Polsce.

Źródło